Heel veel dingen die elkaar tegen lijken te spreken gaan vaak juist hand in hand door het leven. Zo kan je bijvoorbeeld niet dapper zijn, zonder angst te kennen, of vrij zijn zonder te weten waarvan.
Troost ontvang je na pijn of verdriet, zeker­heid niet zonder twijfel, wijsheid krijg je door het maken van keuzes en de ervaring van de gevolgen. Je kan geluk vinden in een klein hoekje. Leren doe je door fouten te maken! En vandaag de dag is de enige constante: de veran­de­ring. Er zijn nog vele andere voorbeelden te bedenken!

Oftewel: Tegenpolen trekken elkaar aan. Ze hebben elkaar blijkbaar nodig om iets door te geven, om iets op gang te bren­gen, een beweging, een kettingreactie. Ook wij hebben elkaar nodig, hoe ver­schil­lend we ook zijn! Dat maakt het juist zo interessant. Dus gun de ander om zichzelf te zijn, dan kan je het zelf ook zijn, want zolang je allebei bereid bent om het hart van de ander te zien en te horen, dan vindt er automatisch uitwis­seling plaats. Dan is er iets op gang ge­bracht, zonder dat het meteen duide­lijk is waartoe het zal leiden. Maar ik twijfel er niet aan dat het wél zijn weg vindt. Als je dichtbij iemand mag staan, heb je een bevoorrechte plek gekregen, waarbij je iets meer kan zien van de uitwerking van dit ‘doorgeefproces’ in iemands leven. Terwijl ik dit schrijf merk ik dat dit één van de dingen is die voor mij het leven de moeite waard maakt. Want hoe mooi is het om iemand te leren kennen en te mogen zien wie diegene diep van binnen is, wat hem of haar beweegt!

In de Bijbel lees ik dat God dit ook de moeite waard vindt: God laat ons zijn liefde zien, Hij laat zien wat hem diep van binnen beweegt. Hij komt dichtbij om zijn liefde aan ons door te geven. Zijn woor­den, daar waar gehoord, landen in ons hart en hebben een uitwerking. Dat vind ik een bijzonder proces. God laat zichzelf kennen èn hij is geïnteresseerd in mij! Hij ziet mij, hij gelooft in mij en hij maakt mij vrij om in vrijheid te zijn! Zo schrijft Paulus in de brief aan de Galaten 5:1 “Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleg­gen.” Een slavenjuk is precies het tegen­over­gestelde van vrijheid: Er is geen ruim­te voor de ander die anders is. Geen bereidheid om het hart van de ander te zien of horen. De irritatie wint terrein als de ander niet zo denkt als jij. En je wilt niet meer verder zoeken naar wat de ander beweegt. Jezus helpt ons uit dit cirkeltje waarin we alleen op goed en fout zijn gericht en er geen verbinding meer mogelijk is. Deze cirkel brengt ons op een dood spoor. We hebben verbin­ding nodig met degene die nieuw leven geeft. Die weg mogen we opslaan!

Samen, als je dat wilt. Zo kunnen we wat betekenen voor elkaar. Ik vind het een voorrecht om deel van Jefta te zijn: een plaats van ontmoeting, waar iedereen welkom is en waar het leven stroomt. Waar uitwisseling plaatsvindt, waar plussen en minnen hun aantrekkings­kracht op elkaar uitoefenen. Dat is mijn hoop en gebed voor ons in 2015: dat we nieuwe mensen zullen ontmoeten en ver­binding met elkaar maken op huisgroep avonden, ontmoetingsavonden en gebeds­avonden! Ik wens ons allemaal een veelbelovend, opbouwend, levendig jaar toe met elkaar. Hier is mijn hand

Gelukkig nieuwjaar!

Paulien de Bruin