De laatste paar maanden voor mij zijn als nooit tevoren geweest. De meesten van jullie weten dat in mei vorig jaar, bij mij, borstkanker is vastgesteld en dat ik direct met een anti-hormoon behandeling begonnen ben, om te proberen de tumor te reduceren voordat er geopereerd zou worden. Sommigen van jullie weten misschien dat dit niet mijn eerste gevecht met kanker is. Ongeveer 24 jaar geleden, tijdens mijn chemotherapie, had ik mijn eerste ontmoeting met Jezus en nam ik hem ook aan als mijn Koning en Redder. Ik weet dus uit ervaring dat God nooit te laat komt!
Mijn reis met de Heer is altijd vreugdevol geweest. Het is natuurlijk niet zo dat je alleen zegeningen ontvangt als je met Christus op pad gaat, maar er is altijd Hoop! Ik ben ontzettend bemoedigd door Romeinen 12:12 en Filippenzen 1:20-21, waarin hoop en vertrouwen centraal staan. Vers 21: Voor mij is het leven Christus Zelf en het sterven pure winst.
Ik ben niet echt een gebedsheld, want ik kan er vaak mijn gedachten niet bij houden en ben snel afgeleid, maar ik weet dat mijn hart het bij iedere ademhaling uitschreeuwt naar de Heer. “Stille tijd” nemen is ook een uitdaging voor mij, omdat mijn gedachten bijna direct een “nog te doen” lijstje gaan maken en dan afdwalen.
Ik heb geleerd om me er niet meer zo druk om te maken, sterker nog, soms lach ik er samen met God over, wetende dat de Schepper van het universum mij zo gemaakt heeft, van mij houdt en al zeg ik het zelf, het ook leuk vindt om met mij samen te zijn. En soms houdt Hij er ook gewoon van om me helemaal van mijn stuk te brengen!
Een paar weken geleden was zo’n moment, ik was aan het bidden met mijn favoriete sjaal om me heen, eentje met vleugels erop. Ik heb hem voor mezelf gekocht omdat ik gewoon het idee fantastisch vond om in Zijn liefde geborgen en beschermd te zijn, als een klein vogeltje.
Mijn gedachten gingen ook in die richting en mijn geest liep ook over van liefde voor Hem, ik gaf mezelf volledig over aan Hem. In mijn gedachten zag ik een prachtige vleugel, wonderschoon en majestueus, fantastisch en glorieus. De Heer nam een sterke veer uit de vleugel, scherpte de punt en maakte er een pen van. Hij zei “met deze pen zal ik op je hart schrijven”. Toen zag ik Hem een paar donsveertjes van onder de vleugel nemen en Hij opende langzaam Zijn hand en zei “en met deze veertjes zal ik een kussen voor je maken om je hoofd op te laten rusten”.
Je kan je voorstellen dat ik op dit moment helemaal “blown away” ben en elk gevoel van angst dat zich misschien nog verborg in mijn hart verdwenen is. Dat is wat God kan doen, vertrouw op Hem! Ik geloof dat God tegen ons allemaal zegt, “Ik heb de controle, mijn dierbare”, Hij wil dit op ons hart schrijven.
Zoë Bazuin