In de bergen, door de dalen …… was de titel van een recente preek van Hans.
In mezelf zong ik er bij ….en overal is God! Een gezang dat we vroeger zongen.
Ik heb genoten van deze preek, recht uit het hart en ….recht uit het leven.
We kunnen momenten hebben van puur geluk, maar dezelfde tijd kan er ook verdriet zijn. Geluk en verdriet blijven een deel van ons leven, in ieder geval hier op aarde.
Afgelopen week ervoer ik het ook zelf weer. We waren met een aantal vriendinnen samen lekker in de tuin een theetje aan het drinken en genoten van het weer en de prachtige bloesem. De zon scheen, chocola op de tafel (en in de mond ), gezellig bij elkaar zijn en dan …… een verdrietig verhaal van één van ons!
Wat is het leven toch tegenstrijdig. Eerlijk gezegd zou ik de problemen zo willen oplossen, maar ik kan het niet. Dat heb ik zelf ondertussen door mijn eigen leven heen wel geleerd!
Wat wij toen in die tuin gedaan hebben is geluisterd, gehuild, om haar heen gaan staan en samen naar God gegaan. Want …… overal is God!
Uiteindelijk kunnen we niets anders doen dan dit. God is erbij, Hij kan troosten zoals geen ander, Hij kan in de diepste plekken van ons hart komen en Hij geeft precies wat we nodig hebben.
En ik? Ik mag een kanaal van Hem zijn, Zijn handen en voeten zijn.
We hebben God zo nodig en ook elkaar
…… In bergen en door dalen, ja overal is God!
Marijke Van Kesteren